دانشمندان پیشنهاد می کنند که زهره ممکن است "اشکال حیات در ابرهایش" موجود در فضای فرازمینی داشته باشد خبر غیرعادی
به گفته دانشمندان، زهره پس از یافتن شواهدی از "اشکال حیات" باکتریایی در ابرهای آن، می تواند "قابل سکونت تر" شود.
محققان دانشگاه کاردیف، موسسه فناوری ماساچوست و دانشگاه کمبریج این سیاره را پیشنهاد می کنند که 47.34 متر کیلومتر (29.42 متر مایل) از زمین، ممکن است گازی بی رنگ متشکل از نیتروژن و هیدروژن داشته باشد که در ابرهای آن به نام آمونیاک نیز شناخته می شود.
دانشمندان مجموعه‌ای از فرآیندهای شیمیایی را مدل‌سازی کرده‌اند تا نشان دهند که چگونه یک آبشار از واکنش‌های شیمیایی در صورت وجود هر گونه اثر آمونیاک، قطرات اسید سولفوریک اطراف را خنثی می‌کند.
این امر اسیدیته ابرها را از 11- به صفر کاهش می دهد، و اگرچه هنوز در مقیاس pH بسیار اسیدی است، اما در سطحی است که حیات به طور بالقوه می تواند زنده بماند.
دکتر ویلیام بینز، یکی از نویسندگان دانشکده فیزیک و نجوم دانشگاه کاردیف، گفت: "ما می دانیم که حیات می تواند در یک محیط اسیدی روی زمین رشد کند، اما هیچ چیز به اندازه ابرها اسیدی نیست. زهره.
اما اگر چیزی در ابرها آمونیاک بسازد، برخی از قطرات را خنثی می کند و به طور بالقوه قابل سکونت تر می شود.
ستاره شناسان و دانشمندان در حال مطالعه آمونیاک هستند که از دهه 1970 در جو فوقانی زهره وجود داشته است، به ویژه از آنجایی که تصور می شد این سیاره همیشه آنقدر داغ است که اشکال حیات قادر به ادامه حیات در آنجا نیستند.
اکنون حدس زده می شود که همه اشکال احتمالی حیات در ابرها احتمالاً میکروب هایی مشابه باکتری های موجود در زمین هستند.
دانشمندان معتقدند که منشا آمونیاک به جای نیروهای طبیعی مانند رعد و برق یا فوران های آتشفشانی، بیولوژیکی است.
پروفسور سارا سیگر، یکی دیگر از نویسندگان دپارتمان علوم زمین، جو و سیاره انستیتوی فناوری ماساچوست (EAPS)، گفت: «آمونیاک نباید روی زهره باشد.
هیدروژن به آن متصل است و هیدروژن بسیار کمی در اطراف آن وجود دارد. هر گازی که به محیط زیست تعلق نداشته باشد به طور خودکار مشکوک به تولید حیات است.
[ad_2]