سر سیدنی پواتیه: ستاره پیشگامی که اولین سیاهپوست برنده اسکار بهترین بازیگر مرد شد چه کسی بود؟ | Ents & Arts News
در 20 فوریه 1927، زوجی از باهاما در طول تعطیلات خود در میامی، فلوریدا، با پسری آشنا شدند - پیش از موعد.
حدود 37 سال بعد، سیدنی پوآتیرز اولین سیاه پوستی خواهد بود که برای بازی در فیلم Lilies Of The Field برنده اسکار بهترین بازیگر مرد می شود.
این همان سالی بود که جداسازی در مدارس، مکان‌های عمومی یا مشاغل در آمریکا پایان یافت - اما قبل از سایر بخش‌های جامعه.
پواتیه به خاطر اجراهای قدرتمندش و همچنین به خاطر استفاده از پلت فرمش برای نشان دادن برتری سیاه پوستان شهرت داشت.
اوایل زندگی و رشد
پدر و مادر پواتیه که زودتر از موعد به دنیا آمدند، برای بزرگ کردن پسرشان به باهاما بازگشتند.
او در مزرعه گوجه فرنگی پدرش در جزیره کوت بزرگ شد و سپس به پایتخت، ناسائو نقل مکان کرد.
در نوجوانی به آمریکا بازگشت و در آنجا به ارتش پیوست و مدتی در واحد پزشکی خدمت کرد.
او در نهایت به نیویورک رفت و در آنجا عاشق هنرهای نمایشی شد.
شروع در بازیگری
پواتیه که مجذوب صحنه و نورهای روشن شده بود، برای تئاتر سیاهپوستان آمریکایی درخواست داد، اما به دلیل لهجه اش رد شد.
پس از ماه‌ها تمرین صدای آمریکایی، او پذیرفته شد و اولین بازی خود را در برادوی در سال 1946 در لیستستراتا انجام داد.
چهار سال بعد، او در فیلم No Way Out روی پرده نقره ای حضور داشت. در سال 1951، او در فیلم ویک، کشور محبوب، یک فیلم بریتانیایی که در آفریقای جنوبی اتفاق می‌افتد، ظاهر شد.
در سال 1955، او با درام درام 1955 تخته سیاه قبل از ایفای نقش موفقیت آمیزش در سال 1958 در The Defiant One، در مقابل تونی کورتیس، تحسین بیشتری به دست آورد.
ستاره و کنشگری
پواتیه و کورتیس هر دو نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد برای فیلم The Defiant One - ناموفق شدند.
نقش‌های پرمخاطب به سرعت و متراکم برای پواتیه به دست آمد - اما او مراقب بود که چگونه ظاهر می‌شود.
او درباره دوران بازیگری خود در سال 1967 گفت: «نوع سیاهپوست که روی پرده بازی می‌کند همیشه منفی بوده است، تیراندازان، دلقک‌ها، اقتصاددانان گیج‌کننده، واقعاً نامناسب. این پیش‌زمینه زمانی بود که 20 سال پیش ظاهر شدم و تصمیم گرفتم طرف کلیشه‌ها نباشم.
وی افزود: می خواهم مردم احساس کنند وقتی تئاتر را ترک می کنند، زندگی و انسان ارزشش را دارد. "این تنها فلسفه من برای عکس هایی است که می گیرم."
در سال 1964، او برنده اسکار بهترین بازیگر مرد برای نیلوفرهای در میدان شد - و تنها سیاه پوستی بود که در سال 2002 این جایزه را به دنزل واشنگتن دریافت کرد.
زندگی بعدی و تلاش های دیگر
در همان سال، زمانی که واشنگتن اسکار خود را دریافت کرد، پواتیه به پاس دستاوردهای برجسته او به عنوان یک هنرمند و به عنوان یک شخص، یک اسکار افتخاری دریافت کرد.
پس از اسکار اولیه، پواتیه به حضور در فیلم های مطرح ادامه داد و به گیشه لاتاری تبدیل شد.
او سپس به کارگردانی روی آورد، اگرچه هنوز هم هر از گاهی بازیگری می کرد.
او در طول زندگی حرفه ای خود، دو جایزه گلدن گلوب، از جمله جایزه یک عمر دستاورد در سال 1982 را به دست آورد. گرمی برای روایت زندگی نامه اش؛ و در سال 2009 مدال آزادی ریاست جمهوری را دریافت کرد.
در سال 1974، نخست‌وزیر باهاما توصیه کرد که پواتیه به‌خاطر «کمک برجسته‌اش به هنر به‌عنوان یک بازیگر» شوالیه امپراتوری بریتانیا شود و «از طریق فیلم‌هایش و شخصیت دوستانه‌اش، از هر فرصتی برای ترویج روابط خوب نژادی استفاده کرد. "
این مورد توسط نخست وزیر بریتانیا و ملکه الیزابت دوم تایید شد.
او از سال 1997 تا 2007 سفیر باهاما در ژاپن بود.
از پواتیه همسرش، جوآنا شیمکوس، بازیگر بازنشسته کانادایی به یادگار مانده است. و شش دختر: دو - آنیکا و سیدنی تمیا - با شیمکوس. و چهار - بورلی، پاملا، شری و جینا - با همسر اولش خوانیتا هاردی. پواتیه همچنین دارای هشت نوه و سه نوه است.
در پادکست Backstage مشترک شوید پادکست های اپل، پادکست گوگل، Spotify، آب پاش
[ad_2]