نورث شراپشایر: چرا بوریس جانسون باید نگران شکست فاجعه بار انتخابات میان دوره ای باشد | اخبار سیاسی
در مراحل اولیه انتخابات میان‌دوره‌ای شمال شراپشایر، لیبرال دموکرات‌های ارشد نگران بودند که پیروزی بهتر از آنچه که انتظار می‌رفت برای حزب کارگر، کمی پیروز شود.
اما آنها نگران نبودند. شش ساعت بعد، پس از اعلام نتیجه در ساعت 4.20 صبح، هلن مورگان برنده از حامیان حزب کارگر برای دادن رای به او تشکر کرد.
این یک پیروزی خیره کننده و پر شور بود. لیبرال دموکرات‌ها فقط از محافظه‌کاران عبور نکردند شراپشایر شمالی. آنها را شکست دادند.
رای نزدیک به 18000 خانم مورگان نه تنها به او اکثریت را نسبت به محافظه کاران نزدیک به 6000 داد، بلکه 34 درصد تفاوت در این روند ایجاد کرد.
آخرین واکنش به پیروزی تکان دهنده لیب دمز در شمال شراپشایر
این دومین جابجایی بزرگ از محافظه‌کاران به لیبرال‌ها یا لیبرال‌ها از سال 1945 است، پس از کرایست‌چرچ در سال 1993، سالی که دولت جان میجر تحت تأثیر رسوایی‌های کثیف قرار گرفت.
و اگرچه ممکن است هنگام ایراد سخنرانی پیروزی خود کمی عصبی به نظر می رسید - بدون شک از اندازه پیروزی خود متحیر شده بود - کلمات او قوی بودند.
داشت در مورد بوریس جانسوندولت فدراسیون روسیه "با دروغ و سر و صدا اداره می شود" و چگونه رای دهندگان محافظه کار از عدم نجابت آن وحشت داشتند.
ظاهراً لیبرال دموکرات ها کارت کثیف را در طول مبارزات انتخاباتی بازی کردند و نتیجه داد. خانم مورگان همچنین در سخنرانی خود درباره "کمک های مالی مشکوک" برای نوسازی آپارتمان نخست وزیر داونینگ استریت و حزب دهم در دوران محاصره صحبت کرد.
همین حملات است که نمایندگان محافظه‌کار را نگران می‌کند و در پایان هفته، زمانی که 100 نفر از نیمکت‌های پشتی او علیه محدودیت‌های طرح B کووید او شورش کردند، گرمای بوریس جانسون را بالا می‌برد.
او باید نگران باشد. در این شورش، هر شش عضو قوه مجریه کمیته از سال 1922 علیه دولت رای دادند و 26 نفر از پذیرفته شدگان سال 2019 نیز با نخست وزیر مخالفت کردند.
بنابراین شورش در حال عبور از نسل‌ها است: بزرگ‌ها - اگر از کلیشه‌های سیاسی قدیمی استفاده کنیم، "مردانی با کت و شلوار خاکستری" - و نمایندگان مجلس جدید، از جمله چندین "دیوار قرمز" که کرسی‌هایی را به دست آوردند که برای نسل‌ها حزب کارگر بوده است.
پس از این انتخابات میان‌دوره‌ای، تعداد نمایندگان محافظه‌کار می‌ترسند که آقای جانسون دیگر برنده نباشد، اما مسئولیت آن به سطح خطرناکی برسد.
نخست وزیر شخصاً مقصر این شکست خواهد بود و با برگزاری انتخابات محلی کلیدی در ماه می، خشم نه تنها در میان قانونگذاران، بلکه در میان فعالان حزبی نیز وجود خواهد داشت.
پس از آشوب شهرداری‌ها در روز سه‌شنبه، عده‌ای ناراضی از نیمکت عقب‌نشینی پیش‌تر در مورد چالش رهبری گمانه‌زنی می‌کردند. اکنون توطئه های بیشتری علیه نخست وزیر وجود خواهد داشت.
ما می‌توانیم انتظار داشته باشیم که لیز تراس، مورد علاقه فعالان محافظه‌کار، کمپین تبلیغاتی خود را افزایش دهد، جایی که او در نقش مارگارت تاچر در یک تانک و ملکه در مقابل پرچم اتحادیه ظاهر شد.
و ریشی سوناک - اگرچه با لذت بردن از آفتاب زمستانی در کالیفرنیا در حالی که شرکت‌های متاثر از آخرین توصیه‌های کووید برای کمک مالی التماس می‌کنند، به خودش لطفی نمی‌کند - همچنین به شیوه‌ای نه چندان ظریف از نمایندگان محافظه‌کار خواستگاری می‌کند.
اینجا در سرشماری، پس از عصبی شدن اولیه، لیبرال دموکرات ها آنقدر از پیروزی مطمئن بودند که کریستین ژاردین، نماینده مجلس بسیار شاد و قابل درک، بیش از دو ساعت قبل از اعلامیه، پیروزی زنده را در اسکای نیوز اعلام کرد.
برای محافظه‌کاران، ادوارد تیمپسون، که در انتخابات میان‌دوره‌ای در کرو و نانتویچ، زمانی که دیوید کامرون رهبر مخالفان بود، پیروزی قابل توجهی به دست آورد، از نیاز محافظه‌کاران برای تجدید سازمان صحبت می‌کند.
می تونی دوباره بگی، ادوارد. مشکل اینجاست که بسیاری از نمایندگان محافظه‌کار احتمالاً می‌گویند که دیگر نمی‌خواهند بوریس جانسون رهبری گروهشان را بر عهده بگیرد.
در مورد حزب کارگر، دوم در سال 2019، اما هیچ جای سومی این بار، در اینجا درسی است که رای گیری تاکتیکی چه چیزی می تواند به دست آورد.
اما پس از دادن آرای خود به لسلی مورگان این بار، حزب کارگر خواستار بازگشت آنها در انتخابات عمومی بعدی خواهد شد، که احتمالاً به این معنی است که کرسی به محافظه‌کاران بازخواهد گشت.
اما بیایید در لحظه پیروزی خانم مورگان بی ادب نباشیم. این یک شب درخشان برای لیبرال دموکرات‌ها و یک فاجعه برای محافظه‌کاران - و خود بوریس جانسون بود.
[ad_2]