همایون ساکی، نوازنده کلاسیک در کابل متولد شد و رباب، ساز ملی افغانستان را می نوازد.
این آخر هفته زمانی که او در کنسرت خیریه در لندن اجرا می کند روی صحنه شنیده می شود، اما برای کسانی که در افغانستان زندگی می کنند این صدایی است که دیگر نمی توانند بشنوند.
او اصرار کرد: "مردم ما... به صلح نیاز دارند، به موسیقی نیاز دارند... ما باید به آنها کمک کنیم."
زمانی که طالبان برای اولین بار بیش از دو دهه پیش به قدرت رسیدند، همه انواع موسیقی ساختن به جز آوازهای مذهبی را ممنوع کردند.
از زمانی که دوباره کنترل افغانستان را به دست گرفتند، آنها موسیقی را در مکان های عمومی و ویدیوهای رسانه های اجتماعی ممنوع کرده اند - و اگرچه امکان بررسی مستقل وجود ندارد - به نظر می رسد برخی فیلم ها موسیقیدانان را با کبودی ها و لباس های پاره و آلات موسیقی شکسته نشان می دهد.
سهی می گوید: راستش را بخواهید وقتی این را دیدم احساس کردم دلم دارد می سوزد.
"پشت موسیقی وجود دارد [so much] تاریخ... نسل به نسل... ما آهنگ های بسیار عالی داریم و فکر می کنم مردم به آن نیاز دارند."
میرویس سیدیکی، اتنوموزیکولوژیست در دهه اخیر به وطن بازگشته و به عنوان مدیر دو آموزشگاه موسیقی مشغول به کار شده است. یک شب تعطیل کردند که کابل سقوط کرد.
"مردم از اجرا می ترسند"
عکسهایی که او به نوازندگانی که میشناخت نشان میدهد باید اکنون برای محافظت از هویت آنها محو شوند.
سیدیکی میگوید: «هیچ کلمهای برای بیان این که چگونه در تمام این فرآیند از نوازندگان غفلت شد، وجود ندارد. از نظر اخلاقی چگونه می توان این افراد را در همین وضعیت رها کرد؟ [they faced]مثل 20 سال پیش؟
«معلمان و دانش آموزان از بازگشت به مدرسه و شرکت در فعالیت های موسیقی می ترسیدند. در واقع، طالبان رسماً اعلام کرده اند که نوازندگان باید حرفه خود را تغییر دهند، بنابراین آنها اجازه اجرای برنامه را ندارند، آنها مجاز به انجام هیچ رویداد موسیقی نیستند. آنها ترسیده اند. "
سیدیچی میگوید که روزانه از نوازندگانی که مخفیشدهاند تماسهای تلفنی دریافت میکند که به دلیل اینکه نمیتوانند پول دربیاورند، نمیتوانند غذا بخورند.
او گفت: "اگر آنها کارشان، هنرشان را تمرین کنند، جانشان را به خطر می اندازند... اگر تمرین نکنند، با گرسنگی جانشان را به خطر می اندازند."
در حالی که تخلیه بریتانیا و ایالات متحده از افغانستان در ماه اوت گذشته به خبر صفحه اول تبدیل شد، سیدیکی گفت که در مورد کسانی که به کمک غرب نیاز دارند، ناامیدی و خشم وجود دارد و به نظر میرسد کسی به این موضوع گوش نمیدهد.
در کشورهای غربی آنها وظیفه دارند از کسانی که به آنها خدمت کرده اند حمایت کنند [provided them in Afghanistan with] روزها و شب های خوب، "او می گوید.
آنها از گرسنگی می میرند و کسی نیست که به آنها کمک کند، آنها کمک می خواهند ... و دولت انگلیس باید وظیفه اخلاقی داشته باشد که به هنرمندانی که صدایی ندارند کمک کند."
"شکستن سکوت: موسیقی در افغانستان" و "سرودهای امید: کنسرتی به نفع افغانستان" در باربیکن در 22 ژانویه از آنجایی که درآمد حاصل از آن به EMERGENCY SIGNAL، Learn و MMCC اهدا می شود.
[ad_2]
مقالات مشابه
- کارشناسان هشدار میدهند که بریتانیاییها با «فاجعه هزینههای زندگی» مواجه میشوند و یک خانواده متوسط 1200 پوندی در وضعیت نامساعدی قرار دارند | اخبار انگلستان
- How to Stop Feeling Sorry for Yourself And Get Back Up
- چگونه با استفاده از تکنیکهای سئو هکر بهترین معماری برای وب سایت خود را طراحی کنیم؟
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- پرده اداری - آدار دکو
- خواندن آتش سوزی: مرد 31 ساله متهم به قتل و آتش سوزی پس از آتش سوزی مردی را گرفت | اخبار انگلستان
- تایگر وودز می گوید پس از تصادفی که تقریباً به قیمت پایش تمام شد، "دیگر" هرگز گلف تمام وقت بازی نمی کند | اخبار جهان
- گوگل عکس دیگر هیچ پشتیبان رسانه های اجتماعی پوشه به طور پیش فرض
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی